«قدم در راه نهادن» یکی از مسیرهای شناخت است. زیرا براساسِ آموزه‌های عرفانی «خودْ راه بگویدت که چون باید رفت».
جان کاگ نیز این شیوه را الگوی خود قرار داده و برای شناخت نیچه در مسیرهایی قرار گرفته که پیشتر این فیلسوف بزرگ آنها را درنوردیده است. در این سیروسلوک، گذشته از مرور و بازاندیشی افکار و آثار نیچه و دیگر فلاسفه، کاگ نیز فرصتی می‌یابد تا به گذشته و اکنون خود نقبی بزند، بنابراین پیاده‌روی با نیچه هم فرازوفرود زندگی و اندیشۀ او را می‌نماید و هم خواننده را وامی‌دارد تا همچون نویسنده بر مسیر خودیابی خود درنگی داشته باشد.