من در بیست‌ویک‌سالگی برای ساختن راهم در دنیای پهناور و گسترده، ژاپن را ترک کردم. هشت سالی که به‌عنوان فوتبالیست حرفه‌ای صرف بازی در سری A لیگ ایتالیا و لیگ برتر انگلیس کردم، مهم‌ترین سال‌های زندگی کاری ورزشی‌ام بوده‌اند. به‌عنوان یک فرد، تجربة زندگی در خارج به من نشان داد که دور شدن از خانواده چطور می‌تواند واقعاً چشم و ذهن ما را باز کند.

در طول آن سال‌ها، من سخت کار کرده‌ام تا اول ایتالیایی و بعد انگلیسی یاد بگیرم. هرچه بیشتر یاد می‌گرفتم، بیشتر می‌فهمیدم که زبان، دریچه‌ای از فرهنگ دیگری به رویم باز می‌کند و می‌تواند دری برای دوستی‌های مادام‌العمر باشد.
پس از کناره‌گیری از فوتبال، بعد از جام جهانی 2006، چند سالی را صرف سفر به دور دنیا کرده و با مردمی از همة اقشار ملاقات کردم. هرجا که می‌رفتم، مردم به من می‌گفتند که به ژاپن علاقه‌مندند. آن‌ها سؤال‌های گوناگونی از من می‌پرسیدند که نمی‌توانستم به خیلی از آن‌ها جواب بدهم و آن‌وقت بود که فهمیدم هرچند من ژاپنی بودم، چیزهای عمیق و غنی‌ای در فرهنگ من بود که هنوز واقعاً قدر آن‌ها را نمی‌دانستم. می‌خواستم بفهمم چه چیزی برای مردم دنیا آن‌قدر جذاب بود؛ بنابراین تصمیم گرفتم به ژاپن برگردم و این جذابیت را درک کنم.
من با این سؤال‌ها به ژاپن برگشتم: «فرهنگ چیست؟» فرهنگ غذا، فرهنگ مُد، فرهنگ ژاپنی! می‌خواستم درک بیشتری از این موضوع داشته باشم. وقتی افراد از واژة «فرهنگ» استفاده می‌کنند، به سبک زندگی خاصی اشاره می‌کنند که عده‌ای از مردم در دوره‌ای از زمان، از آن پیروی می‌کنند ــ چیزی که ما با شیوة زندگی‌مان می‌آفرینیم؛ بنابراین تصمیم گرفتم به‌جای دیدن مکان‌ها، مردم را ببینم.
هفت سال بعدی زندگی‌ام را صرف دیدن و کشف گوشه‌وکنار ژاپن کردم. از همة چهل‌وهفت استان ژاپن دیدن کردم تا با هنرمندان، کشاورزان، سازندگان ساکی، راهبان ذن، کشیش‌های شینتو و مردم محلی وقت بگذرانم و وقتی تصمیم گرفتم دربارة فرهنگ ژاپنی یاد بگیرم، درنهایت با زندگی آشنا شدم و دربارة زندگی یاد گرفتم.
هروقت قبل از طلوع آفتاب بیدار می‌شدم که وقتم را با کشاورزانی که برنجشان را درو می‌کردند بگذرانم، بوی هوا را قبل از بارش باران استشمام می‌کردم یا صنعتگرانی را می‌دیدم که زیبایی می‌آفریدند و به‌واسطة وجود آن‌ها، مواد اولیه تغییرشکل می‌دادند. می‌فهمیدم که معنی زندگی در هارمونی و هماهنگی با زمین چیست. میوة تازه، ماهی‌ای که تازه از دریا صید شده، چای تازه‌ای که خوب دم کشیده ــ با هر گازی که می‌زدم و جرعه‌ای که می‌نوشیدم، بیشتر می‌فهمیدم که طعم واقعی چیست.
با گذشت زمان متوجه شدم که من با آهنگ زندگی کشور که ریتم فصول و طبیعت در ژاپن است، هماهنگ شده‌ام. ما با زندگی در شهرها به چیزهای خیلی خوبی دسترسی داریم، اما درعین‌حال از طبیعت جدا شده‌ایم و محیط مصنوعی می‌تواند انرژی ما را در خودش بمکد. فقط وقتی‌که چند ماه پشت‌سرهم در خارج شهر زندگی کردم، فهمیدم که چقدر احساس بهتری دارم. پرانرژی‌تر، هوشیارتر و شادتر هستم.
وقتی از طبیعت فاصله می‌گیریم، زندگی به چیزی تبدیل می‌شود که باید تلاش کنیم آن را مدیریت و کنترل کنیم، اما زندگی‌ می‌تواند در هر لحظه قدرت شگفت‌انگیزش را آزاد کند. من بر این باورم که وقتی در ارتباط با طبیعت زندگی می‌کنیم، به آن احترام می‌گذاریم و با آهنگ آن شکوفا می‌شویم، آن‌وقت است که بهترین حالت خود را احساس می‌کنیم و قدردان و شکرگزار هر روزمان هستیم؛ لحظه‌به‌لحظة هر روزمان.
وابی سابی با رابطه با طبیعت در هم تنیده شده است. وابی سابی به پذیرش موقتی بودن و گذرا بودن همه چیز و تجربة زندگی با تمام وجود مربوط است. امیدوارم این کتاب الهام‌بخش شما باشد و به شما انگیزه بدهد تا آهنگ ملایم زندگی خود را بیابید و کشف کنید که شادمانی درست همان جایی است که شما هستید.
با شناختی که بیش از دوازده سال از بت دارم و تعهدی را که او به‌عنوان یک محقق زندگی ژاپنی دارد، می‌شناسم، می‌دانم که او کسی است که می‌تواند شما را در این سفر همراهی کند.