نسل پی چهارمین و نامدارترین رمان ویکتور پلوین است که با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پیوستن روسیه به بازار آزاد با آثاری همچون «اومون را»، «چاپایف» و «بیهودگی و زندگی حشرات ضمن ارائه ی تلفیقی از فرهنگ عامه ای نوظهور با سویه هایی از باطن گرایی رمز آلود ارتدوکسی از طرفی آرمانشهر فروریخته ی کمونیستی را به شوخی می گیرد و همزمان تصویری صریح تر از سرگردانی در زمین سوخته ای به جامانده از سال ها سلطه ی رفقای تمامیت خواه نسل پدرانش به دست می دهد. برنده ی جایزه ی بوکر روسی کوچک در سال ۱۹۹۳ و جایزه ی پرفروش ترین اثر ملی روسیه در سال ۲۰۰۴ در نسل پی به سراغ قهرمانی می رود که اتفاقا شباهتی به قهرمانان افسانه ای تاریخ سیاسی معاصرش ندارد و شاعری است خرده پا که زیر آوار رژیمی که از فقر فضیلت بر می کشد همچون سایر هم نسلانش عمرش را به باد داده و با فروپاشی شوروی پایش به دنیایی باز می شود که در آن از اسطوره های میان رودان گرفته تا سرمایه داران نوکیسه ی پساشوروی و دست های همیشه پشت پرده هر کسی را میتوانند تا مرز خدایی در نظام اسرار آلود تبلیغات تمام آنچه سالها ممنوع بوده، بر کشد.
نسل ،پی با عنوان هومو زاپین ها در برگردان انگلیسی، با بیش از ۳/۵ میلیون نسخه فروش و کسب جوایز متعددی از جمله جایزه ی ریچارد اکسونفیلد ،آلمان از موفق ترین آثار پلوین نزد منتقدان به شمار میرود. برگرفته از این اثر فیلمی نیز با همین عنوان و به کارگردانی ویکتور گینزبرگ در سال ۲۰۱۱ ساخته میشود.
ابدیتی که تا آن لحظه باورش داشت فقط در یارانه های دولتی نفس می کشید یا حتی با این که در اصل موضوع تفاوتی ایجاد نمی کرد، چیزی که دولت ممنوعش کرده بود. حتی بدتر از آن ابدیت فقط در خاطرات نیمه هوشیار دخترکی بود که از پشت ویترین مغازه ای در خیالاتش اسمش را گذاشته بود مگی.