جیمز وود در این کتاب خاطره و نقد ادبی را به نحوی شگرف به هم آمیخته و به کمک آن ارتباط بین داستان و زندگی واقعی را نشان داده است. او استدلال می کند که، در میان همه ی هنرها، ادبیات داستانی دارای توانایی منحصر به فردی برای توصیف شیوه ی زندگی ماست، و می تواند نهاد زندگی را از مرگ و فراموشی تاریخی نجات دهد. وود عمل خواندن و درک کردن را در اینجا یکی از مقدس ترین فعالیت های شخصی انسان می شمارد و بحث های درخشانی درباره ی چند اثر ادبی مطرح می کند. او در این کتاب رابطه ی صمیمی خود با کلمه ی مکتوب را آشکار می سازد. نزدیک ترین چیز به زندگی نه فقط کتابی موجز با استدلال های محکم درباره ی ادبیات داستانی ست، بلکه شرح شخصی وجدآوری است از تعمق درباره ی همدستی پرثمر میان خواننده و نویسنده و منتقد.
جیمز وود، متولد 1965، در شهر دورام، انگلستان، زاده و بزرگ شده و اکنون مقیم نیویورک است. منتقد ادبی و جستارنویس نشریه ی نیویورکر و چند نشریهای دیگر و استاد مهمان در دانشگاه هاروارد است.