ده دلیل برای اینکه ما درباره جهان اشتباه فکر می‌کنیم و چرا اتفاقات جهان از آنچه به‌نظر می‌رسند بهترند.
فرقی نمی‌کند کجای این شهر، این کشور یا این دنیا زندگی می‌کنیم؛ آنقدر درگیر کار، مشغله و روزمرگی‌ها شده‌ایم که خیلی‌هایمان معنای زندگی را فراموش کرده‌ایم، اصلاً حقیقتِ زندگی چیست؟ آن چیزی که آن را “معضلات” خطاب می‌کنیم، همچون پرده‌ای است میان چشمان ما و حقیقتِ دنیا.
صبح پیش از آن که چشممان به آفتابِ زرد رنگ صبحگاهی بیفتد، معضلات را با قیافه نحسش می‌بینیم که منتظر است تا زودتر از هرکس دیگری به ما سلام کند. این، نشاطِ صبحگاهی‌مان است! اوضاع در طول روز چقدر فرق دارد؟ هیچ. پای صحبت‌های دوروبری‌هایمان که می‌نشینیم چیزی جز اخبار بد نمی‌شنویم! به راستی چند نفر در پاسخ به این سؤال کلیشه‌ای “چه خبر؟” خبرهای خوب به شما می‌دهند؟ دوستان از مشکلات خانه و معیشتشان برای شما می‌گویند، همکارانتان از بحران‌های اقتصادی و سیاسی صحبت می‌کنند، به جد تأکید دارند که اوضاع کار چقدر بد شده است.
به خانه که برمی‌گردید؛ کنترل تلویزیون را در دست می‌گیرید، یا یکی از شبکه‌های اجتماعی را باز می‌کنید، شاید هم سراغ روزنامه بروید؛ حقیقتاً در این رسانه‌ها با چند خبر خوب روبرو می‌شوید؟ از سیل، قتل، گرانی، تجاوز، تورم، بیکاری، تروریسم و آشوب می‌بینید و می‌شنوید. چند بار شده که این رسانه‌ها حالتان را خوب کنند؟ کم. اما باز هم به آن‌ها اعتماد می‌کنید!
پس خبرهای خوب کجا هستند؟ از شما فراری هستند؟ یا دنیا تا این اندازه در منجلاب است؟ پس این همه پیشرفت در فناوری، علم، سطح سواد بشر و ارتقای فرهنگی هیچ نتیجه‌ای نداشته؟ تناقض عجیبی نیست؟ هیچ از خودتان پرسیده‌اید چرا همیشه اخبار بد جلوی روی‌تان سبز می‌شوند؟ احتمالاً نه!
شاید هم با خود می گویید: من چقدر آدم بدشانسی‌ام که زندگی‌ام پُر از معضل است! حتی ممکن است گلایه‌تان را پیش خدا ببرید و از این زندگیِ سخت شکوه کنید!؟
اما چطور؟ متأسفم که این را می‌گویم ولی حقیقتِ زندگی این دنیا را درک نکرده‌اید. یا اگر هم به دنبال این حقیقت هستید، منابع درستی را برای ادراک این حقیقت انتخاب نکرده‌اید.
چقدر درباره این دنیا می‌دانید؟ می‌دانید چند نفر سالیانه بر اثر زلزله، سیل یا توفان از دنیا می‌روند؟ فکر نمی‌کنم آمار کشور خودتان را هم بدانید. می دانید نرخ گرسنه‌های شرقی‌ترین روستای کنیا چقدر است؟ بعید می‌دانم حتی بدانید همسایه‌تان گرسنه به خواب رفته یا با شکمی سیر!