قرآن کریم سفره گسترده الهی برای میهمانان پروردگار است تا هر کس به اندازه ظرفیت و بنابر ذائقه خود از نعمت های رنگین آن بهره مند شود. قرآن تبیان فطرت انسانی است و او با تلاوت قرآن، مراتب درونی اش را واکاوی می کند پس دستور سلوکی قرائت قرآن در حقیقت، توجه به معرفت النفس است و سالک با تلاوت آیات الهی در مراتب باطنی خود پیش می رود. از این رو، در مکتب تربیتی علامه طباطبایی و سایر بزرگان انس با قرآن و تلاوت آیات الهی همواره از اصلی ترین دستورات سلوکی بوده است.