« دختران زیر زمینی کابل» اثر خبرنگاری حرفه ای به نام « جنی نورد برگ» است که توانسته تصویری دقیق از وضعیت و ماهیت دخترانه در کابل ارائه دهد. پرداختن به مسأله جنسیت در افغانستان به لحاظ نوع نگاه اجتماعی به آن، بسیار قابل توجه و لازم است. تمام زنان جهان باید از قسمت عظیمی از پیکره خود در آن سوی مرزهای افغانستان باخبر باشند و برای تحولی مؤثر تلاش کنند.

جامعه افغانستان با توجه به نوع فرهنگ اجتماعی و کارکردهای مختلف جنسیت در آن سرزمین، برخورد متفاوتی را با زنان سرزمین خود در پیش گرفته است. این تفاوت هرچند با تغییر دولت ها متفاوت می شود اما همیشه پابرجاست. همین نگاه متعاصبانه باعث شده است تا در طول تاریخ شاهد پدیده های خاص اجتماعی از جمله پدیده «دختر پوشی» به مفهوم پنهان کردن هویت دخترانه و تبدیل ظاهرانه دختران به پسران باشیم. نویسنده در این کتاب ما را به خواندن روایتی شگفت از زندگی پنهان دختران افغانستان دعوت می کند.

کتاب «دختران زیر زمینی کابل» با آشنایی مخاطب و نویسنده با آزیتا که نماینده پارلمان است شروع می شود. آزیتا بانویی است که بلاخره مجبور می شود فرزند آخر خود را که دختر است به ظاهر پسرانه در آورده و بچه پوش کند. او نام این فرزندش را مهران می گذارد. مخاطب در این مسیر با زندگی آزیتا به عنوان زنی که در جامعه سالار مشغول فعالیت سیاسی است آشنا می گردد.

بخش دوم از چهار بخش کتاب قصه زهرا است که بچه پوش بوده و حالا هم نمی خواهد در سن پانزده سالگی به جنسیت حقیقی خود برگردد.

بخش سوم کتاب داستان شکریه به وسط می آید دختری که مدت زیادی در ظاهر پسر زندگی کرده و حالا پس از برگشتن به حقیقت خود به موقعیت ازدواج رسیده است. او دچار چالش های مختلفی می گردد که خواندنی است.

بخش پایانی برگشت خواننده به زندگی آزیتا و شکریه است. دو زنی که موفقیت هایشان از بین رفته و حالا نویسنده با گفتن داستان آنان به سراغ پدر آزیتا به عنوان یک مرد تحصیل کرده است می رود.

«پس از انتخاب  دختران جوان برای ازدواج، مادر شوهرها عروس ها را درخانه جدیدشان تحت کنترل در می آورند؛ درست مثل مادر شوهر آزیتا  در ابتدای ازدواجش. در افغانستان مثل بسیاری از کشورهای دیگر، رفتار بد و وحشی گری زنان مسن تر  به زنان بعدی خود آموزش داده و منتقل می شود…»