بسیار عالی
کهن زمین خراسان چه بی‌شمار شکستی
به رغم این همه تاریخ استوار شکستی

گهی به تیغ جهالت گهی به تیر کدورت
به پیش هر کس و ناکس چه آشکار شکستی

درون سینه تو صد هزار طالب و داعش
به ضرب هر تبر و تیر هر بهار شکستی

چو شیشه‌های خیابان شبیه قلب فقیران
هزار بار شکستی هزار بار شکستی

کنون نمانده ز تو جز ستون سقف شکسته
دریغ و درد که در چشم روزگار شکستی

بلند شو وطن زخم خورده، ملت عاشق!
چه دردمند نشستی، چه داغدار شکستی!