کتاب «چهل حدیث»  بر مبنای  تقریرات  و گفته های امام خمینی(ره) در مدرسۀ فیضه و مدرسۀ ملا صادق، توسط معظم له بر اساس سنت «اربعین» نویسی نوشته شده است. 33 حدیث این کتاب به موضوعات اخلاقی و عوامل هلاک و نجات انسان می پردازد و هفت حدیث آخر آن در مورد عقاید و دیگر معارف اسلامی می باشد.

«اصغر مددی» تلاش کرده است کتاب چهل حدیث را با حفظ مطالب اصلی و اصول ساده نویسی و روان نویسی برای بهره مندی هرچه بیشتر مخاطب، تلخیص کند. او همچنین برای حفظ سادگی و درک هرچه بهتر مفاهیم پنج حدیث آخر را که فهم آن نیازمند زمینه های تخصصی بوده و در موضوعات جبر و تفویض عرفانی، بحث ذات اسماء و صفات حق تعالی و… می باشند را حذف نموده است.

در آغاز این کتاب امام خمینی(ره)  با روایتی از پیامبر اکرم (ص) به اهمیت جهاد به نفس می پردازد و نفس انسان را دارای درجاتی می داند که از جنود رحمانی و عقلانی و جنود شیطانی و جهلانی تشکیل شده است و هرکدام که پیروز شوند سرنوشت انسان را به سمت خود رقم می زنند. اگر جنود رحمانی پیروز شود  انسان اهل سعادت و رحمت خواهد بود و با انبیاء،  اولیا و صالحین  محشور می شود، و اگر جنود  شیطانی  و لشکر جهل غالب شود انسان اهل شقاوت  و غضب خواهد بود و در زمرۀ  شیاطین، کفار و محرومین  محشور می گردد.

در ادامه کتاب با موضوعاتی مانند: ریا، عُجب، کبر، حسادت، حب و علاقه به دنیا،  خشم و غضب،  انفاق و بخشش،  طولانی بودن آرزو و هوای نفس ، اهمیت تفکر و تعقل، نقش توکل در زندگی، توبه و …  آشنا می شویم.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

« از جناب عبد صالح عارف به وظایف عبودیت،  صاحب مقامات  و کرامات، علی بن طاووس، قدس الله نفسه، منقول است که روز اول تکلیف خود را جشن می گرفته  و سور و سرور می کرده و عید محسوب می کرده، برای آن که خدای تبارک و تعالی  او را در آن روز مفتخر فرموده  به اذن در فعل طاعات. آیا برای این روح لطیف باید فعل طاعات را صبر در مکروهات  در باطن به شمار آورد؟…»