کتاب های خاطرات جنگ، پرشمارترین آثاری اند که تاکنون در موضوع جنگ ایران و عراق نوشته و منتشر شده اند. هر ساله، شمار بالایی از کتاب های خاطرات جدید در قالب های مختلف (خودنوشت، دیگرنوشت، تاریخ شفاهی و…) تولید می شوند. به این فهرست باید تعداد فراوان زندگی نامه های داستانی شهدا که براساس خاطرات دیگران از آن ها نوشته می شوند را هم افزود. پرسش مهم این است که تولید و نشر این حجم فراوان خاطرات، چه آثار و پیامدهایی داشته و دارد؟ علاوه بر کارکردهای سیاسی (نظیر تقویت روایت رسمی از جنگ و کمک به تثبیت مشروعیت سیاسی نظام مستقر) و کارکردهای فرهنگی ادبی (نظیر ترویج فرهنگ و ارزش های دفاع مقدس و غنای ادبیات مقاومت)، آیا می توان ارزش تاریخ شناختی و اسنادی هم برای این خاطرات قائل شد؟ و آیا آن ها می توانند به افزایش دانش تاریخی ما از دوره ی جنگ هم کمکی کنند؟ کتاب «خطر سقوط بهمن» سه مقاله درباره ی خاطرات جنگ را شامل می شود و در مقاله ی نخست آن کوشیده شده است به پرسش مذکور پاسخ داده شود. موضوع مقاله ی دوم، فرایند فربه شدن کتاب های خاطرات جنگ است و در سومین مقاله، با رویکردی انتقادی و آسیب شناسانه مسأله ی استمرار حیات شهدای جنگ در قالب خاطرات شان و پدیده ی «زندگی فانتزی با شهدا» بررسی شده است