«خشونت و نظم‌های اجتماعی» چهارچوبی مفهومی برای درک دو نوع نظم اجتماعی دسترسی محدود ودسترسی باز ارائه می‌دهد، همچنین به این پرسش بسیار مهم پاسخ می‌دهد که چرا جوامع دسترسی باز از لحاظ سیاسی و اقتصادی توسعه یافته‌تر هستند و معدود کشورهایی موفق به گذار بین این دو نوع جامعه شده‌اند. همه جوامع بشری باید راه حل‌هایی برای جلوگیری از وقوع خوشنت داشته باشند و آن ها این‌کار را به شیوه‌های گوناگون انجام می‌دهند. نویسندگان کتاب با اثبات این‌که رفتار اقتصادی و سیاسی در ارتباط نزدیک با هم هستند مشکل خشونت را درون یک علم اجتماعی بزرگ‌تر و چهارچوب تاریخی ده هزار ساله جای می‌دهند. بیش‌تر جوامع، که آن‌ها حکومت‌های طبیعی می‌نامند با دستکاری و دخالت سیاست در اقتصاد و خلق رانت برای فرادستان، خشونت را محدود می‌کنند. این رانت‌ها اگرچه خشونت از سوی افراد قدرتمند را محدود می‌کند در عین حال مانع توسعه اقتصادی و سیاسی هم می‌شود. برعکس در جوامع مدرن دسترسی باز، سازمان‌های اقتصادی و سیاسی ایجاد می‌شود که رقابت سیاسی و اقتصادی (تخریب خلاق) را تقویت می‌کنند و نتیجه آن نوآوری، رونق و شکوفایی هرچه بیش‌تر است.