خسروِشیرین را می‌توان یکی از بدیع‌ترین و خلاقانه‌ترین آثاری دانست که طی چند سال اخیر در بازار نشر ایران روی پیشخان کتابفروشی‌ها آمده است.
خسرو باباخانی نویسنده این کتاب، به سراغ مسئله کلیشه‌ای و معمولی عشق رفته است اما نگاهش به عشق متفاوت است.

خسروِشیرین، تنها یک داستان عشقی معمولی با فراز و فرود‌های همیشگی رمان عاشقانه نیست، باباخانی در اثر خود، کلیشه‌ها را شکسته و از عشق‌های خسرو می‌گوید! طنز پنهان در این اثر، هم جنبه‌ تربیتی دارد و نوعی خلاقیت ادبی است هم محملی شده است برای نشان دادن فضاهای متفاوت.

داستان از سال‌های قبل از انقلاب و دوران نوجوانی قهرمان داستان شروع می‌شود و تا سال‌های اول جنگ ادامه دارد. مکان داستان هم آبادان است.شهری که از سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم، یکی از متفاوت‌ترین فضاهای شهری ایران داشته است.
نویسنده با استفاده از نثری سرزنده و چابک که حاوی سادگی هم هست، سعی کرده است که حس و حالی که قهرمان از آن به دنیا نگاه می‌کند را به ما نشان دهد. نثری که قدم به قدم ارزش‌های فرمی متفاوتی را هم به ما عرضه می‌کند.

کتاب تنها یک خلاقیت ساده در بازی‌های فرمی نیست، بلکه از منظر محتوایی هم سعی کرده است حرف‌های خوبی برای گفتن داشته باشد. در این کتاب، می‌توان نه‌تنها حرکت و تغییر قهرمان داستان که فضای جامعه را هم دید. نگاهی که از عشق زمینی عبور کرده و به مسائل و رویداد‌هایی اشاره کرده است که کمتر کسی تاکنون بدان‌ها پرداخته است.

نویسنده هم به مسئله مبارزات انقلابی در شهرستان‌ها پرداخته است و هم ادای دینی داشته است به تلاش‌های قهرمانانه مردم آبادان در سال‌های ابتدایی دفاع مقدس. پرداختی هنرمندانه که سعی کرده است شعارزده نباشد و حرفی برای گفتن داشته باشد.