تئوری انتخاب

برای آن‌که بتوانیم با دیگران بهتر کنار بیاییم باید محتوای دنیای مطلوب دیگران را بشناسیم

تئوری انتخاب می‌گوید در عمل، این خود ما هستیم که تمام کارهایی را که انجام می‌دهیم، ازجمله احساس بدبختی را خودمان انتخاب می‌کنیم. دیگران نه می‌توانند ما را بدبخت کنند و نه خوشبخت. دیگران تنها در تبادل اطلاعات با ما نقش دارند. این اطلاعات به‌خودی‌خود نمی‌تواند ما را به انجام کاری مجبور کند و یا اینکه ما را وادار کند احساسی را تجربه کنیم. اطلاعات وارد مغز ما می‌شود، ما آن‌ها را بررسی می‌کنیم و سپس تصمیم می‌گیریم که چه‌کاری را انجام دهیم.

بهترین کاری که پدر و مادرها می‌توانند برای فرزندانشان انجام دهند؛ این است که یکدیگر را خیلی دوست داشته باشند و عاشق هم باشند.

علاقه داشتن بدون احساس مالکیت، معیار دیگری برای تشخیص و تعریف رابطه دوستی است.

وارد دایره حل اختلاف شوید و به‌جای مطرح کردن خواسته‌هایتان، در مورد آنچه می‌خواهید به یکدیگر ببخشید، حرف بزنید. یادتان باشد که ما تنها می‌توانیم رفتار خودمان را کنترل کنیم، پس باید فقط دربارهٔ کارهایی که مایلید انجام بدهید حرف بزنید نه کارهایی که از طرف مقابل انتظار دارید

فرض کنید شما می‌توانستید از همه مردم دنیا یک سؤال بپرسید.

افسرده کردن خود یکی از قوی‌ترین روش‌هایی است که افراد برای مهار کردن عصبانی کردن خود پیدا کرده‌اند، هرچند خودشان این را نمی‌فهمند

پس مراقب افرادی که سرخوش هستند اما هیچ دوست صمیمی ندارند باشید. شاید بذله‌گو بامزه باشند ولی شوخ‌طبعی آن‌ها یکسره تحقیر و نفرت است. اگر با چنین فردی ازدواج کنید خیلی زود هدف شوخ‌طبعی خصمانه او قرار خواهید گرفت و ممکن است تا آخر عمر ازدواج خود پشیمان باشید. دنبال کسی باشید که دوستان خوبی دارد و با آن‌ها درست رفتار می‌کند و شما هم از بودن در کنار آنان لذت می‌برید.

من معتقدم برای اینکه شاد باشیم باید با آدم‌های شاد، دوست و صمیمی‌شویم.

از همان ابتدای زندگی بفهمیم ما مالک دیگران نیستیم و فقط مالک خودمان هستیم.