وی با خواندن رمان های ایرانی و غبطه خوردن نسبت به نویسنده های خوب و از طرفی هم با دیدن کارهای ضعیف تصمیم گرفت نوشتن را با رعایت اصول داستان نویسی پیگیری کند تا این که اولین بار در قالب یک رمان به نام «بدون مرز» و با ذوق و شوق فراوانی به زندگی شهید دکتر مصطفی چمران که شخصیت مورد علاقۀ او بود پرداخت. او خط به خط این کتاب را در دوران سربازی و در پادگان نوشته است.
قبل از انتشار رسمی رمان «بدون مرز» در ایران، ترجمۀ این اثر به زبان عربی به نام «بلا حدود» در لبنان منتشر شد.

جواد ملایی پور ویراستار «بدون مرز» مشاور، راهنما و حامی همیشگی او در نویسندگی بوده و در لحظه لحظۀ نگارش این رمان نویسنده را همراهی کرده است.
نصیری از نویسندگان ایرانی، اکبر خلیلی و محمود گلاب دره ای را تحسین می کند و از نویسندگان خارجی هم داستایفسکی را می پسندد.
از خصوصیات شاخص او مداومت و استمرار در مطالعه و صبوری و عدم عجله در نگارش و پایان دادن رمان است.

مهم ترین چالش زندگی هاشم نصیری عبور از مهندسی عمران و تغییر مسیر به سمت ادبیات نمایشی بود که حاکی از علاقه و تصمیم قاطع اوست برای پرداختن جدی تر و حرفه ای تر به مقولۀ هنر و تحقق آرزویش که نویسندگی فیلمنامه و کارگردانی در حوزۀ سینما است که قدم های اولیۀ آن را برداشته است.