بریده هایی از کتاب "مردی در تبعید ابدی"

دمادم از کبر بپرهیز، و از خویشتن دور شو، و از اندیشه‌ی “من” بگذر، و فخر به دانش نفروش، تا رسیدن بر تو آسان و آسان‌تر شود

این کار منهدمت می‌کند ملا! تفکر دائم و گفت و گو با خویش کارت را به جنون ثابت می‌کشد

_ملا! تو این حاضر جوابی‌ها را از کدام استاد آموخته ای؟
_از تفکر مدام؛ از گفت و گوی پیوسته با خویشتن حویش؛ از دو بخشن کردن خود و پیوسته یک بخش را خیره سرانه در برابر بخش دسگر قرار دادن و به مقابله وا داشتن…

فراگیری درست علم، وابسته است به قبول سلسله مراتب: پله پله…. آهسته آهسته.
شتاب در یادگیری، ایجاد بن‌بست می‌کند. به سر دویدن، با سر زمین خوردن را با خود دارد

شبِ کویر، سرشارِ از خُداست…

ابراهیم، شاید که در راهِ ویران کردنِ خوشتنِ خویش است و نمی‌داند.

انسان برای توانستن خلق شده‌است محمد، نه نتوانستن. اگر خواست خدا بر ناتوانی انسان بود، از اصل انسانی خلق نمی‌کرد…

هدف دانش، دانش نیست، حضور است و اقدام، پیوستن به خلق و خدمت به مخلوق، نه بریدن از جهان ملموس و محسوس و فرو رفتن در خویش.