بریده هایی از کتاب "مردی در تبعید ابدی"

پدر جان سلام!
سلام برادر! سلام به همه‌ی شما رَه گم کردگان!
خسته نباشید!
_شما هم خسته نباشید!
-ما، از این راه که می‌رویم، به کجا می‌رسیم؟
-به هیچ کجا. یک فرسنگ دیگر این کوره راه به پایان می‌رسد. بعد از آن، کویر است و کویر

ملا، عمری‌ست که فقط با عطرِ تلخِ کاغذ آشناست و گرمای تفکر در باب حق

صدای اذانِ صبحگاهی ملا محمد صدر
همچون کاروانی راهی زیارت
تا دور دست های دشت ها می‌رفت…

صدا در سینهی صبحِ بلورین
از جنس غم بود و
از جنس پروانه
از جنس باران، شعر، لبخند
از جنسِ مهرِ خالصانه‌ی انسان به صفای روح
از جنس گلابِ نابِ تازه مُقَطّر
از جنس آواز گروهی صدها فرشته‌ی مقرب
از جنس شمیم خوشِ ایمان، بر گذشته از قبورِ شهیدان

به خاطر دفاع از حق و حقیقت،در گرداب مرگ شنا کن و به اعماق خطرات و مصائب فروشو…

وجود، نردبانی‌ست از زیرِزمین تا عرشِ اعلا
وجود حقیقتی‌ست اصلی که ماهیت، تابعِ آن است
ماهیت، اصولاً، واقعیت و حقیقتی مستقل از وجود یا مقدم بر وجود ندارد

تقیه، انکار به خاطرِ حفظِ جان نیست، بلکه انکار به خاطر حفظ جان و حفظ جان به خاطر حفظ آرمان است

مگر از زندگی چه می‌خواهید
که در خداییِ خدا یافت نمی‌شود
که به شیطان پناه می‌برید؟
که در عشق یافت نمی‌شود
که به نفرت پناه می‌برید؟

ای مسلمانان!
ای پیروانِ آقای ما علی!
بشویید قلب‌های‌تان را از هر احساس ناروا!
و مغزهای‌تان را از هر اندیشه‌ی خلاف
و زبان‌های‌تان را از هر گفتار ناپاک
و دست‌های‌تان را از هر آلودگی در بازار…

به هرکجا می‌روم، خدا آنجاست، و دیانت آنجا، و ضرورتِ باورِ حق آنجا‌….