بریده هایی از کتاب "پریشان موی و خاک‌ آلود"

روزی پیامبر اکرم (ص) به برخی از کودکان، نگاه کردند و فرمودند: وَیْلٌ لِأَوْلَادِ آخِرِ الزَّمَانِ مِنْ آبَائِهِم! وای بر کودکان آخرالزمان از دست پدرانشان! عدّه‌ای گفتند: ای پیامبر خدا! منظور شما از پدران مشرکشان بود؟! پیامبر خدا فرمودند: خیر. مِنْ آبَائِهِمُ الْمُؤْمِنِینَ؛ لَا یُعَلِّمُونَهُمْ شَیْئاً مِنَ الْفَرَائِضِ وَ إِذَا تَعَلَّمُوا أَوْلَادُهُمْ مَنَعُوهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُمْ بِعَرَضٍ یَسِیرٍ مِنَ الدُّنْیَا. فَأَنَا مِنْهُمْ بَرِی‌ءٌ وَ هُمْ مِنِّی بِرَاءٌ. -بلکه- از پدران مؤمنشان که چیزی از واجبات را به فرزندان خود نمی‌آموزند و چون فرزندانشان- بخواهند- خود بیاموزند، آنان را باز می‌دارند و نسبت به آنان از (داشتن) مال اندکی از دنیا راضی می‌شوند. من، از آنان بیزارم و آنان، از من بیزارند

رو امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: أَعْلَمُ النَّاسِ بِاللَّهِ أَکْثَرُهُمْ لَهُ مَسْأَلَةً. داناترین مردم به خداوند، پردرخواست‌ترین آنان است

علی بن مهزیار می‌گوید: در حضور امام جواد (ع) از ابوالخطّاب یاد شد. حضرت فرمودند: خدا لعنت کند ابوالخطّاب را و لعنت کند پیروانش را و لعنت کند کسانی را که در لعنت کردن او شک می‌کنند و لعنت کند کسی را که در این باره درنگ و تردید کند! … سپس حضرت فرمودند: پیامبر خدا (ص) فرمود: مَنْ تَأَثَّمَ أَنْ یَلْعَنَ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ! هرکسی از لعنت کردن کسی که خدا لعنتش کرده است، خودداری کند، لعنت خدا بر او باد!

امروز ندای نصرت‌طلبیِ امام زمان (ع) نسبت به همهٔ شیعیان و دوستانشان بلند است. ولی تا قبل از ظهور، ما با این دو گوشِ بدن، توفیق شنیدن آن صدای نازنین را نداریم. آن کسی سربلند است که امروز را غنیمت بشمارد و هر آن کاری را که از او برمی‌آید زمین نگذارد. چراکه اگر کوتاهی کنیم، همان بر سرمان خواهد آمد که امام حسین (ع) به عبیدالله فرمودند: هرکس فریاد ما خاندان را بشنود و پاسخ ندهد، خداوند او را با صورت در آتش جهنّم می‌اندازد.

سیّدالشهدا (ع) فرموده‌اند: أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعَاء. ناتوان‌ترین مردم کسی است که از دعا کردن عاجز باشد.

مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً قَطُّ إِلَّا بِوَلَایَتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّنَا… . خدای متعال هیچ پیامبری را مبعوث نکرد الّا اینکه به ولایت ما و تبرّی از دشمنان ما اهل‌بیت (ع) مأمور بود… .

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: و بالحسین تسعدون و به تشقون؛ ألا و إن الحسین باب من أبواب الجنة، من عاداه حرم الله علیه ریح الجنة. به وسیلهٔ حسین (ع) عدّه‌ای به سعادت می‌رسند که از او پیروی کنند و گروهی دچار شقاوت می‌شوند که با او سر ستیز و مخالفت دارند. آگاه باشید که «حسین (ع)» دری است از درهای بهشت، هرکس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌نماید.

امام حسین (ع) در مسیر کربلا فرمودند: إِنَ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ به‌راستی‌که مردم، بندگان دنیا هستند و دین (فقط) بر سر زبان آن‌هاست و آن را تا زمانی‌که برای آن‌ها آب و نان دارد، می‌چرخانند و چون در بوتهٔ آزمایش گذاشته شوند، آن‌گاه دین‌داران اندک هستند.

امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: أَحَبُ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ. محبوب‌ترین اعمال در روی زمین -نزد خدای متعال- دعاکردن است