بریده هایی از کتاب "دل سوز"

چگونه به شاخه ی شکسته می‌توان فهماند که باد رفته است؟!

■ بهترین چیزی که برای بچه ات به ارث می گذاری ادبه! میلیارد میلیارد هم ثروت بگذاری میخورد و فحشت هم می دهد که چرا بیشتر برایشان نگذاشته ای! ادب می ماند آقا … ادب!
■ قربان حمکت خدا بروم که هیچ وقت ما آدم ها را بیش از ظرفیتمان توی شرایط بدی نگه نمیدارد.
■ آدم های بد توی این دنیا زیاد هستن اما کسی نگفته بود که آدم های خوب هم کم نیستند!
■ ای کاش کسی که می رفت خاطراتش را هم با خودش می برد!
■ کاش بودی! بعضی دردها را نمی شود یک نفری روی دوش کشید رفیق… .
■ تعجب می کنم از کسانی که مرگ را فراموش کرده اند در حالی که قبرها و مرده ها را می بینند!
■ آدمی که کسی را ندارد و تنهاست خیلی خوشبخت تر از آن بیچاره ایست که کسی را کنارش دارد و تنها می ماند!

همیشه آدم های خوب‌زود می میرند یا شاید بهترباشد بگویم خوب ها هروقت بمیرند زود است…