بریده هایی از کتاب "قانون 5 ثانیه"

وقتی از این قانون استفاده می‌کنید، دارید احترام می‌گذارید. به خودتان احترام می‌گذارید. برای ایده‌هایتان مبارزه می‌کنید. و هر باری که از آن استفاده می‌کنید، یک قدم به آن کسی که واقعا می‌خواستید باشید، نزدیک می‌شوید. من آدمی بودم که فقط دربارهٔ ایده‌هایم فکر می‌کردم و حالا به آدمی تبدیل شده‌ام که آن ایده‌ها را با بقیه در میان می‌گذارد، بر اساس آنها عمل می‌کند و پیگیرشان است. اگر از این قانون مرتبا استفاده کنید و با عمل به غرایزتان احترام بگذارید، همین دگرگونی هم در شما اتفاق می‌افتد. مارلو متوجه شد که استفاده از این قانون برای دگرگون‌کردن خودش چقدر راحت است. او در روزهای بعد از یادگیری این قانون، از آن استفاده کرد تا دست از فکرکردن دربارهٔ ثبت‌نام در کلاس‌ها بردارد و همین کار را بکند. این کار چیزی بود که او “خیلی وقت بود که می‌خواستم انجام بدهم، اما همیشه بهانه می‌آوردم”.

وقتی هدفی تعیین می‌کنید، مغزتان فهرستی از تکالیف را باز می‌کند. هر وقت به چیزهایی نزدیک می‌شوید که می‌توانند در دستیابی به آن اهداف کمک‌تان کنند، مغزتان غرایزتان را تیز می‌کند که سیگنال‌هایی بفرستد که هدف کامل شود.

به هر حال، شجاعت فقط یک هُل است. وقتی خود را هُل می‌دهید، شاید دنیا و قوانین را تغییر ندهید یا بانی جنبشی برای حقوق مدنی نشوید، اما تضمین می‌کنم که چیزی به همان اندازه مهم را تغییر می‌دهید: خودتان را تغییر می‌دهید. فقط خودتان هستید. هیچ‌وقت کس دیگری نیست. این همان قدرت شماست.

. برای ماه‌ها احساس می‌کردم مشکلاتم چنان مرا از پا درآورده‌اند که به سختی می‌توانستم از تختم بیرون بروم. وقتی ساعت ۶ صبح زنگ می‌زد، همانجا دراز می‌کشیدم و به روز پیش رو فکر می‌کردم؛ گرو بودن خانه، تراز مالی منفی، شغل ناموفقم، میزان نفرتم از شوهرم … و بعد دکمهٔ چُرت ساعت را فشار می‌دادم. نه یکبار، که بارها و بارها.

بی‌خیال … بهش فکر نکن … فقط انجامش بده. می‌دانم خسته‌ای … فقط انجامش بده. می‌دانم ترسیده‌ای… فقط انجامش بده.

برای شروع، شروع کن.

وقتی بر مشکلات تمرکز کنید، ذهن‌تان چنین کاری می‌کند: آنها را بزرگ‌نمایی می‌کند. هرچه بیشتر نگران می‌شدم، نامطمئن‌تر و سراسیمه‌تر می‌شدم. هرچه بیشتر فکر می‌کردم، فلج‌تر می‌شدم.

آنقدر سریع حرکت می‌کنم که وقت نداشته باشم خودم را منصرف کنم.

مهم‌ترین عامل تعویق در کارها نه پرهیز از کارکردن، که پرهیز از استرس است. تعویق “میلی ناآگاهانه برای داشتن احساسی خوب در همین لحظه است”؛ در نتیجه، با تعویق می‌توانید مقداری از استرس را کم کنید.

سیستم ذهن‌تان این‌طوری کار می‌کند: هرچقدر بیشتر دربارهٔ چیزی فکر کنید، کشش‌تان برای عمل‌کردن کمتر می‌شود. ما در گول‌زدن خودمان و ماندن سر جای‌مان عالی هستیم. همان لحظه‌ای که انگیزه‌ای برای عمل جرقه می‌زند، شروع به دلیل‌تراشی برای خاموش‌کردنش می‌کنید. برای همین هم باید سریع‌تر حرکت کنید تا بتوانید پیش از این‌که ذهن‌تان اسیرتان کند، از چنگ بهانه‌ها فرار کنید.