بریده هایی از کتاب "اعجاز"

اعجاز یعنی تلاقی سبزهای زمردی ات با امواج متلاطم شده از خوشب ام… شاید آسمان نگاهم نارنجی نشود، شاید بنفش نشود؛ ولی بی شک شکوفه ی صورتی می زند به کنج دلم… نه، صورتی هم نه، سرخ… سرخ سرخ!. اعجاز ترکیب چشمان توست با چشمان من.. دنیا رنگ جدید می زند از این ترکیب و چه محشری به پا می شود از دریچه ی رنگ جدید دنیا را دیدن؛ دنیای پر از رزهای سرخ!