بریده هایی از کتاب "باروت خیس"

این دنیا به خیلی ها بدهکاره، اما تا حالا هیچکس نتونسته طلبش رو وصول کنه.

آه از چشمانش! اصلا قسم به خستگی چشمانش که اللهم انا لا نعلم منهم الا خیرا

کوری که عصاکش کوری دیگر است…

پشت این ظاهرِ ز غوغای جهان فارغ، جهانی غوغا وجود داشت…

زخم های روحم رو چی؟
اون ها هیچ وقت خوب نمیشه؛
زخمی هم که خوب نشه عفونت می‌کنه!
آدم رو میکشه…

دانیال همیشه می گفت زندگی فقط صد سال اولش سخته:)
البته اگه شانس نیاری و صد و یک سال زندگی نکنی!

عشق حقیقتا آدم را ضعیف میکند.بیشتر از قبل سردت می شود،بیشتر از قبل مریض می شوی،بیشتر از قبل دلت می شکند،بیشتر از قبل اشک می ریزی،بیشتر از قبل در خودت می خزی،بیشتر از قبل سکوت می کنی،بیشتر از قبل….
چیست این عشق که آنقدر برایش دل دل می کنند؟!

قوی ترین آدم ها هم به دوست داشته شدن نیاز داشتند.

من به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود

حسرتش به دلم موند..
آخرم نشد بهت بگم«دوستت دارم»!