بریده هایی از کتاب "کشتی پهلو گرفته"

«خموش! عایشه! فاطمه بهشت من است، فاطمه کوثر من است، من از فاطمه بوی بهشت می‌شنوم، فاطمه عین بهشت است،

ای علی ! حق همیشه با توست ، بر زبان توست ، در قلب توست و بین دیدگان توست .

من کربلا را میان در و دیوار دیدم وقتی که ناله تو به آسمان بلند شد .

فاطمه جان ! اگر ترس از استیلای دشمن بر ما نبود ، قبر تو را اقامتگاه جاودان خودم می کردم و شیوه اعتکاف بر می گزیدم و همچون مادران جوان مرده بر این مصیبت زار می زدم .

یک بار عایشه گفت :چرا این‌قدر فاطمه را می‌بویی؟ چرا این‌قدر فاطمه را می‌بوسی؟ چرا به هر دیدار فاطمه، تو جان دوباره می‌گیری؟ گفتم :«خموش! عایشه! فاطمه بهشت من است، فاطمه کوثر من است، من از فاطمه بوی بهشت می‌شنوم، فاطمه عین بهشت است، فاطمه جواز بهشت است، رضای من در گرو رضای فاطمه است، رضای خدا در گرو رضای فاطمه است، خشم فاطمه جهنم خداست و رضای فاطمه بهشت خدا.» فاطمه جان! خاطر تو را نه فقط بدین خاطر می‌خواهم که تو دختر منی، تو سیده زنان عالمیانی، تو برترین زن عالمی، خدا تو رو چنین برگزیده است و خدا به تو چنین عشق می‌ورزد. این را من از خودم نمی‌گویم، کدام حرف را من از جانب خودم گفته‌ام؟