بریده هایی از کتاب "آسید علی آقا"

یک فرد عامی هم می‌تواند که تو را به حقیقت آگاه کند

شوق من به تو مانند شوق زمین خشک به باران است

بارها گفته بود که من اگر به نجف بروم حالم خوب می‌شود

اکر نماز را تحفیظ کردید هر چیزتان محفوظ می‌ماند

وقتی که به نماز می‌ایستاد از عالم دنیا فارغ می‌شد، تمام وجودش توجه و التفات

شفَقَت بر خلق در مرام دین‌داری بسیار پیش‌برنده است. نمی‌توان دلی سپید داشت و با همنوعان به ترش‌رویی و تلخی رفتار کرد

“کسی که خدا را شناخت، تنها است”

اگر گردی بر جسم نشیند، روح را هم بی‌نصیب نمی‌گذارد

سکوت خود می‌تواند عامل مهمی برای معنویت باشد…

باید این نفس را تربیت می‌نمودیم. و تعلیم آن به سهولت ممکن نبود، مشقت بسیار می‌طلبید