مریم

فرمود: «اَلْعِبادَةُ فِی الْغیبَةِ أَفْضَلُ مِنَ الْحُضُور» (عبادت در زمان غیبت، بافضیلت‌تر از زمان حضور است)، و نیز به اصحاب خود می‌فرمود: «أَنْتُمْ أَصْحابی وَ أُولئِک إِخْوانی، فَواشَوْقاً إِلی إِخْوانی، آمنُوا بِسَوادٍ عَلی بَیاضٍ». (شما یاران من هستید و آن‌ها – که در آخرالزمان می‌آیند – برادرانم هستند. چقدر من مشتاقم به دیدار برادرانم. آن‌ها به سیاهه‌هایی بر روی کاغذها ایمان آورده‌اند).» بنابراین، عبادت و آثار آن در زمان غیبت، نه‌تنها کمتر از زمان حضور نیست، بلکه افضل و مشتمل بر مواهب و موائد مضاعف است.