«فَتَرَی الَّذینَ فی قُلوبِهِم مَرَضٌ» آنکسانیکه در دل، بیماری و مرض دارند، آنها را میبینی؟ «یُسارِعونَ فیهِم» میشتابند در میان جبههٔ دشمنانِ دین، قناعت نمیکنند به اینکه بروند طرف آنها، بلکه میشتابند؛ قناعت نمیکنند به اینکه تا پهلویشان بروند، میروند تا آن اعماق جبههشان. اگر بپرسی آقا چرا اینقدر با دشمنِ دین میسازی؟ با کسی که میدانی ضد دین است، چرا ضدیت که نمیکنی هیچ، دوستی هم به خرج میدهی؟ اگر این را از او بپرسی، در جوابت چنین میگوید: «یَقولونَ نَخشیٰ اَن تُصیبَنا دآئِرَةٌ» میگویند میترسیم یک آسیبی به ما برسد؛ اگر دوستی نکنم، میترسم به من آسیبی برسانند یا برساند. چقدر به گوش آدم آشناست این حرفها.
مریم
30
آبان