1917 (ادبیات بیگانه)

آدم هایی مثل چارلی وقتی از جنگ ناامید می شوند عصبی می شوند. اما من با او فرق داشتم. من بعد از چند خرابکاری اول فهمیدم واقعا نمی توانم مثل ایک خلبان جنگنده پرواز کنم. هواپیما برای شروع آماده نبود. تمام کاری که می توانستم انجام بدهم این بود که سعی کنم ماتیلدا را سالم نگه دارم. خب همه ما زندگی می کردیم تا روز بعد پرواز کنیم، و اگر بخواهم صادق باشم، آماده نبودن ماتیلدا برای من هم بهتر بود.
من خلبان حرفه ای نبودم. می خواستم در صورت حمله از دوستانم محافظت کنم. اما شلیک کردن به آدم های دیگر؟ جنگیدن در آسمان؟ من این کار را به نفرات دیگر محول و سرم را گرم کار خودم کردم که به اندازه ی کافی برای من سخت و مهم بود.