در سال‌های نخست پس از انقلاب، بسیاری از اسناد و مـدارک دست اول مربوط به این دوره معدوم گردید و شماری بسیار از کسانی که نقشی عمده در شکل گرفتن رویدادهای عمدۀ معاصر ایران داشتند پیش از آنکه فرصت نگارش یا ضبط خاطرات خود را به دست آورند از میان رفتند. بدین ترتیب آگاهی‌ها و داده‌های دست اولی که می‌توانست به روشن‌تر شدن دگرگونی‌های سیاسی و اجتماعی تاریخ معاصر ایران کمکی شایان کند، از دسترس خارج شد. از این رو به منظور بازنگری تاریخ معاصر ایران و تهیۀ منابع دست اول، با همکاری بنیاد مطالعات ایران، – یک نهاد پژوهشی غیرانتفاعی، وابسته به اشرف پهلوی در شهر واشنگتن – و دفتر پژوهش‌های تاریخ شفاهی دانشگاه کلمبیا، برنامۀ تاریخ شفاهی این بنیاد اجرا و تدوین شد. این برنامه شامل مصاحبه‌های شفاهی با کسانی بود که یا به نوعی در عرصۀ تصمیم‌گیری، اجرای سیاست‌ها و تحقق اهداف عمومی در تاریخ معاصر ایران نقشی ایفا کرده‌اند، یا گواه مستقیم رویدادهای کلیدی این دوران بوده‌اند.