آن روز از یکی از منابع با من تماس گرفت تا به روستای کوچکی در وادی النضاره -محل درگیری ها که به زاره مشرف بود – برویم و از اجساد مسلحینی که هنگام نفوذ به تپه استراتژیک قمیری کشته شده بودند فیلم بگیریم پیش از ما خبرنگاران رسانه های محلی سوریه به آنجا رسیده بودند با عکاس به آنجا رفتم، زمین چمنی پر از اجساد مسلحین نگاهم روی سه نفرشان متوقف شد سرنداشتند و بدنشان نشان نمی داد سلاخی شده باشند. سراغ آن سه سر را گرفتم دو تای آنها را آوردند و سر سوم را آن طور که نیروهای کمیته مردمی میگفتند بچه ها برده بودند تا با آن بازی کنند! دو سر را روی بدنها گذاشتند و من در سکوت نگاه کردم. آهسته به غسان گفتم یکی از سرها با جسدی که رویش قرار گرفته تناسب ندارد. سرها را جابه جا کردند. بعد ما کارهای معمول خود را انجام دادیم.
در راه بازگشت به حمص با یک دست سیگار می کشیدم و با یک دست رانندگی میکردم غسان گفت: تو میدانی چه شد که به اینجا رسیدیم؟»