اطاق آبی آخرین نوشتۀ سهراب سپهری (1359 – 1307)، شاعر نوپرداز و نقاش ایرانی است که چند سال پس از مرگ او منتشر شد. این کتاب، که در واپسین سال های زندگی سپهری نوشته شده، دارای سه بخش مستقل «اطاق آبی« ،»معلّم نقاشی ما» و «گفتگو با استاد» مربوط به سه دورۀ کودکی، جوانی و میان سالی اوست. اطاق آبی یگانه بخشی است که تاریخ نگارش آن (5 آبان 1355) مشخص است و آن توصیف اطاقی است در انتهای باغ خانه ای که سپهری در دوران کودکی به آن علاقۀ فراوان داشت. سپهری ضمن توصیف دقیق اطاق، آن را مکانی نمادین و نمونۀ کوچک کیهان می داند و از درک چنین شباهت هایی لذّت می برد. در بخش دوم، نارسایی های و کاستی هایی نظام آموزشی بیان می شود و در واقع خاطرات دوران مدرسه و کلاس درس را با زبانی ساده و طنزگونه نقد می کند. در بخش سوم نیز دیدگاه های نویسنده دربارۀ مکاتب نقاشی و تاریخچۀ نقاشی در ایران و ویژگی هایی هنر شرق و غرب و تفاوت های آن ها بیان می شود. این کتاب با نمونه ای از دست نوشته های نویسنده و چند طرح و عکس وی آراسته شده است.