در سراسر زندگی پیامبر(ص)و امامان (ع) ارزش و کرامت انسانی مورد توجه است و بدون کمترین امتیازی برای طبقات و افراد، جایگاه و منزلت انسان‌ها دیده می‌شود، بدون بها دادن به تمایز‌های معمول، چون رنگ یا نژاد یا جایگاه اجتماعی و به ویژه کمترین نگاهی به موقعیت اقتصادی و ثروت افراد نشده است و همه در جایگاهی همسان با دیگران قرار می‌گیرند. در این کتاب به موضوعاتی از قبیل؛ خداباوری و کرامت انسانی، حقوق برادری وکرامت انسانی، کرامت انسانی در گفتارهای علمی، کرامت انسانی و اخلاق گروهی، دولتمردان پاسدار کرامت انسانی و… پرداخته شده است.
از متن کتاب :
امام رضا (ع): و اعلَمُوا أنّکُم لاتَشکُرونَ اللهَ -تعالی- بِشَیءٍ بَعدَ الایمانِ بِاللهِ و بَعدَ الإعترافِ بِحقُوقِ اَولیاءِ الله من آلِ محمد (ص) احبَّ اِلیه مِن مُعاوِنَتِکم لِاخوانکم المؤمنین، علی دُنیاهُم الّتی هِی مَعبَرٌ لَهم إلی جَنانِ ربِّهم…۱۸:
بدانید که پس از ایمان به خدا و پذیرش حقوق اولیای او از آل محمد (ص) سپاسگزاریی محبوب‌تر نزد خداوند از یاری‌رسانی به برادران مؤمن نیست. یاری‌رسانی به زندگی دنیای آنان که راهی است برای رسیدن ایشان به بهشت. کسانی که چنین یاری‌رسانی کنند، از ویژگان درگاه الهی‌اند…
نشانهٔ درستی شکر خدایی و قدردانی از نعمت‌های پروردگار، مددرسانی به درماندگان است.
امام رضا (ع): و قد سئل عن حَقّ المؤمن علی المؤمن؟ إنّ مِن حقِّ المؤمن علی المؤمن المَوَدَّةُ فی صَدرِه و المُواساةُ فی مالِه…۱۹:
در پاسخ به این سؤال: حق مؤمن بر مؤمن چیست؟
فرمود: از زمرهٔ حقوق مؤمن بر مؤمن این است که در دل او را دوست بدارد و با مال و ثروت خویش به او یاری رساند…
باید توانمندان با همهٔ توان به یاری تهیدستان بشتابند و نیازهای آنان را برطرف سازند. اگر جامعه بدینگونه رفتار کرد رضوی است و در راستای تعالیم امام (ع) گام برداشته است وگرنه از راه امام دور است، گرچه مراکز دینی در آن شکوهی خیره‌کننده داشته باشد.
علی –
استاد محمد حکیمی به موضوع «انسان» توجه کرده و در این کتاب از «موجودی باکرامت» نوشته‌اند:«این موجود برتر و باکرامت، همین انسانی است که در سراسر کره خاکی پراکنده است و همگان از او سخن می‌گویند و جایگاه و ارزش او را می‌ستایند و از حقوق او دفاع می‌کنند. با این همه عظمت و بی‌کرانگی هستی او، انسان همواره مظلوم زیسته و از حقوق خود محروم بوده است.