خدیجه

مامانم گفت لازم نیست این کار را بکنم؛ غصه و ناراحتی من قابل‌درک است و شاید اگر مدتی از مدرسه دور باشم، بهتر بتوانم این مسئله را برای خودم حل کنم. اما من غصه نمی‌خورم و نمی‌گذارم غصه بخورم. اگر غصه بخورم، یعنی اینکه برایم مهم است که آن احمق‌های چلمنگ دربارهٔ عکس‌هایم چه فکری می‌کنند. راستش، همهٔ مدرسه دربارهٔ آن اتفاق حرف می‌زدند و مزخرفاتی را که یک نفر روی عکس‌های من نوشته بود، درگوشی برای هم تکرار می‌کردند. این کارِ بچه‌ها خیلی اذیتم می‌کرد؛ اما من باید بیخیال شوم. مطمئنم هیچ‌کدام از این بچه‌ها در آینده منتقد هنری نمی‌شود. تنها چیزی که خیلی آزارم می‌دهد، مقدار زیاد اسپری بدن اکس است که بچه‌های کلاس استفاده می‌کنند.