آنان در حالی که سرود «خاطره ابدی» را می خواندند، پیش می رفتند و هرگاه متوقف می شدند، به نظر می رسید که طنین صدای گام ها و سم اسب هایشان همراه بادی که می وزید، آوایشان را تا دوردست ها می برد.
رهگذران در حالی که راه را برای تشییع کنندگان جنازه باز می کردند، تاج گل هایی را که همراه آنان بود، می شمردند و روی سینه هایشان علامت صلیب می کشیدند…