«گوشه گیر یکه و تنها فقط سرگرم خرده پژوهش های نومیدانه ای که دل کندن از آن ها برایم مقدور نیست… کارم را با پژوهش درباره منبع تغذیه سگ ها آغاز کردم زمین غذا را از کجا می آورد؟ ولی آیا می خواستم از مسائل زمین سر در بیاورم؟ نه چنین قصدی نداشتم من فقط کنجکاو زندگی سگ ها بودم و بس چون مگر گذشته از سگ ها چیز دیگری هم وجود دارد؟»
داستانی از زبان سگی که سخنش آمیزه غریبی از دو صداست صدایی نماینده جماعت سگ ها و صدای دیگر دوری گزیده از آن جماعت سگ داستان کافکا با عوعویی بی وقفه در پی دانشی است که در تصاحب همگان است ولی هیچکس نمی تواند یا نمی خواهد علناً ابرازش کند و در تجربه گرسنگی کشیدنش به سرحد زندگی می رسد.