چرا ما با یک کلمه انتقاد ویران میشویم، اما از باران تحسین سیر نمی شویم؟ چون مغزمان برای تمرکز بر بدی ها طراحی شده است. منطق سوگیری منفی مغز ما مبتنی بر تکامل است، زیرا اجداد ما را نسبت به خطرات مرگبار هشیار نگه می داشت؛ اما در دنیای پر از رسانه امروزی دیدگاه ما را مخدوش می کند. رگبار پیوسته اخبار بد باعث می شود احساس درماندگی کنیم و بی دلیل بترسیم یا عصبانی شویم. ما موهبت های فراوان خود را نادیده می گیریم و ترجیح می دهیم به صداهایی توجه کنیم که می گویند دنیا به جهنم می رود.
جان تیرنی و روی بومایستر در این کتاب نشان می دهند که اگر سوگیری منفی خود را تشخیص دهیم، مغز منطقی مان فعال می شود و می توانیم در مواقعی که قدرت بدی مضر است، بر آن غلبه کنیم و در مواقعی که برایمان سودمند است از آن بهره ببریم. وقفه های بد و احساسات بد، قوی ترین انگیزه ها را برای باهوش تر و قوی تر شدن ایجاد می کنند. بدی اگر به درستی درک شود، می توان از آن برای رسیدن به خوبی استفاده کرد.