داستان‌‌‌‌‌‌های کوتاه می‌‌‌‌‌‌توانند گسترۀ غیرمنتظره‌‌‌‌‌‌ای را در زمانی اندک پوشش دهند و این ویژگی در این مجموعه به بهترین وجه به کار رفته است. هنر آریما این است که تاریخچه یک خانواده را در چند صفحه خلاصه می‌‌‌‌‌‌کند و از دل آن تمثیلات اخلاقی و آرمانی، روایات جادویی و کابوس‌‌‌‌‌‌هایی وحشتناک بیرون می‌‌‌‌‌‌کشد؛ و این کار به طرز شگفت‌‌‌‌‌‌انگیزی در حد فاصل کمدی و روانشناسی رئال صورت می‌‌‌‌‌‌پذیرد. وقایع این داستان‌‌‌‌‌‌ها با جهش‌‌‌‌‌‌های ناگهانی از واقعیت به خیال و با اشاره‌‌‌‌‌‌های ظریف فمینیستی و از همه مهم‌‌‌‌‌‌تر، با گریزی به دنیای پساآخرالزمانی، یادآور آثار مارگارت آتوود است. این تشابه نه به معنای کتمان نوآوری و خلاقیت آریما، بلکه گواهی است بر توانمندی این نویسنده جوان