کتاب «شاعری» اولین اثر بازمانده از نظریه نمایشی یونانی و اولین رساله فلسفی موجود است که بر نظریه ادبی تمرکز کرده است.[3] در این متن، ارسطو شرحی از شاعری ارائه می دهد که به شعر و به معنای واقعی کلمه «هنر شاعرانه» اشاره دارد، که از اصطلاح «شاعر، نویسنده، سازنده» مشتق شده است. ارسطو هنر شعر را به درام منظوم (شامل کمدی، تراژدی، و نمایشنامه طنز)، غزل و حماسه تقسیم می کند. همه ژانرها در کارکرد تقلید از زندگی هستند، اما از سه طریق که ارسطو توصیف می کند با هم تفاوت دارند:

تفاوت در ریتم موسیقی، هارمونی، متر و ملودی.
تفاوت اخلاقی در شخصیت ها.
تفاوت در نحوه ارائه روایت: گفتن یک داستان یا اجرای آن.

کتاب بازمانده شعر اساسا به درام می پردازد و تحلیل تراژدی هسته اصلی بحث را تشکیل می دهد.
کار ارسطو در زیبایی شناسی شامل شعر، سیاست و بلاغت است. این کتاب برای مدت طولانی در دنیای غرب ناشناخته بود. این متن در قرون وسطی و اوایل رنسانس تنها از طریق ترجمه لاتین یک نسخه عربی نوشته شده توسط Averroes به غرب بازگردانده شد.