به‌واسطه پراكنده بودن منابع تاریخ ایران در حال حاضر و مختفى ماندن بسیارى از آنها در گوشه و كنارها و نداشتن كتابخانه‌ها و موزه‌هاى عمومى و نبودن چاپ‌هاى انتقادى از كتب قدما و عدم اطّلاع مردم ایران به روش تاریخ‌نویسى فرنگى امروز به‌هیچ‌وجه نمى‌توان از یك نفر بلكه از چند تن زیردست نیز توقع آن را داشت كه تاریخ تفصیلى ایران را چنان‌كه مطلوب است و به شكلى كه قابل همسرى با این‌گونه تواریخ از ممالك فرنگ باشد به نگارش درآورند و زبان فارسى و مملكت ایران را از این احتیاج مبرم خلاص بخشند. اگرچه بدبختانه در مملكت ما مردم اصلاح هر امرى و اقدام به هر كارى را بدون مطالعه از دولت انتظار دارند و خود حاضر به هیچ‌گونه جنبشى نیستند ولى در پاره‌اى موارد خاص، دولت خواهى‌نخواهى باید مقدم باشد و به‌واسطه عدم مقدرت مردم یا به علّت نشناختن راه مصلحت خود به اجراى بعضى نقشه‌ها مباردت نماید، بعضى تأسیس كتابخانه‌ها و موزه‌هاى عمومى و جمع‌آورى منابع اطلاعات از افراد خصوصى ساخته نیست و اگر هم ساخته باشد، به‌واسطه محدود بودن میزان مقدرت ایشان چنان‌كه باید به‌سرعت و انتظام مطلوب انجام‌پذیر نمى‌شود. دولت باید نقشه و پروگرام خاصى جهت این‌گونه منظورهاى معنوى طرح كند و وسایل آن را در حد امكان مهیّا ساخته در دسترس اهل علم بگذارد تا ایشان به‌تدریج این كار عظیم را به آخر برسانند.