زمان یکی از عناصر مهم و بنیادین روایت محسوب می‌شود.
زمان روایی از ویژگی‌های خاصی برخوردار است و این امکان را می‌دهد تا انسان به آرزوی دیرینه خود یعنی مهار زمان نزدیک شود.
نظم یا چینش ، بسامد یا تکرار و کشش یا دیرش سه جلوه و عرصه اصلی زمان‌پروری در داستان تلقی می‌شوند.
موضوع دیرش که موضوع اصلی این نوشتار است، به طول و کشیدگی، سرعت و مدت مربوط می‌گردد.
روایت با زیرگونه‌های اصلی دیرش یعنی حذف،تلخیص،صحنه و درنگ به تنظیم تندی و کندی یا بلندی و کوتاهی زمان روایی نسبت به زمان داستانی می‌پردازد.این نوشتار می‌تواند هم برای منتقدان و هم برای مولفان روایت در هنرهای گوناگون سودمند باشد.