درسگرفتن از آلمانیها داسـتان مسیر طـولانی و پرپیچوخمی را تعریف میکند که آلمانیها در مواجهه با جنایات دوران نازیها پیمودهاند و درعینحال نشانمان میدهد که آمریکاییها در دوران معاصر برای مواجهه با تاریخ خشونتبارشان چه کردهاند.
سوزان نیمن، نویسندهی کتاب، از یک سو زنی سفیدپوست است که در دورهی جنبش حقوق مدنی در جنوب آمریکا بزرگ شده و از سوی دیگر زنی یهودی است که بیشتر دوران بزرگسالیاش را در برلین گذرانده است. این تجربهی زیسته چشمانداز منحصربهفردی برایش به ارمغان آورده و به او در نوشتن این کتاب بسیار کمک کرده است. نیمن علاوه بر تجربیات شخصی و تأملات فلسفی، پای حرف افراد بسیاری نشسته است. او با آمریکاییها و آلمانیهایی مصاحبه کرده که با شرارت رخداده در تاریخ کشورشان دست و پنجه نرم میکنند.
تاد گیتلین، نویسنده و جامعهشناس آمریکایی
«نیمن ژانری جدید ابداع کرده است: فلسفهی تحقیقی. این ژانر چنان جامع است که توانسته با آن به مسئلهی شرّ بپردازد. او مفاهیم اخلاقی را در بوتهی آزمون واقعیت میگذارد و انسانهایی واقعی را نشان میدهد که با گذشتهای نابخشودنی کلنجار میروند یا موفق میشوند زمام آن را در اختیار بگیرند.»
مایکل ایگناتیف، نویسندهی کانادایی
«کتاب درسگرفتن از آلمانیها پرسشی مهم طرح میکند: در زمانی که آمریکاییها باز دارند با میراث بردهداری دست و پنجه نرم میکنند، چه درسی میتوانند از تلاش آلمانیها برای کنارآمدن با هولوکاست بگیرند؟ پاسخِ نافذ، تأثیرگذار و موشکافانهی نیمن روشن است. وقتش است که آمریکاییها گوش بنشینند و از اضطراب و حقیقتجویی آلمانیها در مواجههشان با شرّ درس بگیرند. »
درس گرفتن از آلمانی ها
Earn 24 Reward Points280,000 تومان قیمت اصلی 280,000 تومان بود.238,000 تومانقیمت فعلی 238,000 تومان است.
وزن | 600 گرم |
---|---|
نویسنده | |
مترجم | |
ناشر | |
موضوع | |
قطع کتاب | |
نوبت چاپ | دوم |
سال انتشار | 1400 |
تعداد صفحه | 600 |
جلد کتاب | جلد سخت |
زبان کتاب | فارسی |
شابک | 9786227280821 |
ناموجود
1 دیدگاه برای درس گرفتن از آلمانی ها
پاکسازی فیلتربرای ارسال بریده کتاب، ابتدا وارد حساب کاربری خود شوید.
ورود / عضویت
کسانی که در دههی شصت به سن قانونی رسیده بودند در پاییز 1982 بزرگسالانی سی سیوچند ساله بودند که با شدت و حدّت ویژه به تسویهحساب-با-گذشته مشغول بودند، چرا که پنجاهمین سالِ انتخابِ هیتلر داشت از راه میرسید. راهبهراه کتاب درمیآمد و سخنرانی ایراد میشد و نمایشگاههایی چون معماری کنیسههای ویرانشده، همجنسگرایان و فاشیسم، زنان در رایش سوم و مقاومت در نویکولن[35] برگزار میشد. آکادمیِ هنر کارگاههای فیلمسازی با موضوع رایش سوم برگزار کرد. موسیقیهایی که نازیها ممنوع کرده یا رواج داده بودند به اجرا درآمدند و همراه هرکدام سخنرانیهایی ایراد شد. مناطقِ مختلف بر سر کاویدنِ گذشتهی سیاهِ خود با یکدیگر رقابت میکردند. اینها و بسی بیش از اینها را میشد در برلین دید، جایی که در آن نمایشی به نام من نبودم هیلتر بود، که نخستین اجرایش در سال 1977 بود، سیوپنج سال پیدرپی به روی صحنه آمد.
محسن –
تاریخ به چه کار میآید و به چه «دردِ» ما میخورد؟ آیا یادسپاری و یادآوریِ تاریخی که بر انسانها گذشته است به فراموشیاش رجحان دارد؟ در جامعهای که توصیفش در یادداشت شاهرخ مسکوب آمده است گروهی از مردم تصمیم گرفتهاند که شکنجهگاههای سابق، یعنی یکی از تجلیگاههای شرور در تاریخ، را به موزهای برای آیندگان بدل کنند. گویی با هر بار حضور در آنجا، یا مکانهایی مشابه آن، تاریخ که در شرورانهترین شکلِ خود تحقق یافته است در پیشگاه ما حاضر میشود و به ما هشدار میدهد که اگر حواسمان نباشد و چشم و گوش خود را باز نکنیم و گوشبهزنگ نباشیم و این صحنه را به فراموشی بسپاریم، به همان شکل یا حتی بدتر از آن در آینده تکرار خواهد شد. این نگاه بر این فرض استوار است که «هرکس در یادسپاری و یادآوری گذشته کوتاهی کند محکوم به تکرارش است — مقدمه مترجم