هنری میلر نویسندۀ سختکوش و پرکار و کتاب آمریکایی کمابیش همۀ آثارش پرده درانه و زندگینامه‌ای است. منتقد کبیر شیوۀ زندگی آمریکایی است و به قول خودش نوعی آنارشیسم صلح جویانه دارد. اغلب آثارش به خاطر بی‌باکی تعبیرات و وقاحت نگاری بی‌اندازه‌اش در آمریکا و انگلستان ممنوع الانتشار بود (تا 1960). سبکش/نگاهش آمیزه‌ای از رئالیسم/سورئالیسم و ناتورالیسم است، غالباً گویی مستندنگاری می‌کند و زندگینامۀ خودنوشت می‌نویسد. از بیش از 60 کتاب او بیش از 5-6 اثر را نمی‌توان به فارسی ترجمه کرد. به خاطر همان بی پروایی‌های قلمی‌اش.

دو کتاب مدار رأس السرطان، و مدار رأس الجدی (معروف به مدارین)، نیز سه گانۀ تصلیب خون چکان معروف ترین آثار اوست. آنچه از او می‌توان به راحت به فارسی ترجمه کرد سفرنامۀ یونان، برجسته‌ترین کتاب‌ها در زندگی من و همین چهار اثر نسبتاً کوتاهی است که با عنوان شیطان در بهشت فراهم و در این کتاب عرضه شده. به جای معرفی پژوهشگرانۀ او زندگینامۀ خودنوشت کوتاهش (در 9 صفحه) در آغاز کتاب حاضر ترجمه شده. علاوه بر شیطان در بهشت، در این اثررسالۀ ژرف اندیشانه تأملی بر مرگ میشیما (نویسندۀ بزرگ معاصر ژاپنی که در ملأ عام در میدانی پر جمعیت به رسم غریب و کهن ژاپنی با شمشیر خودش را کشت، چند اثرش به فارسی ترجمه شده) آمده است. همراه با لبخند در پای نردبان که شاعرانه‌ترین اثر اوست، و تأملاتی بر نویسندگی که در اثر اخیر همراه با پیامدی کوتاه ترجمۀ خانم نازی عظیماست.

هدف من از نویسندگی، مستقرکردن واقعیتی بزرگتر است. من نه رئالیسم و نه ناتورالیست. من از زندگی می‌نویسم. از زندگی نوشتن فقط با به کار گرفتن عوالم خواب و سمبول‌های دیگر میسر است. من نویسنده‌ای هستم عمیقاً متافیزکی، و استفاده‌ای که از حادثه‌ها و نمایش و تشبیه می‌کنم ، بهانه‌ای است برای مطرح کردن مسائل عمیق‌تر. من با پورنوگرافی مخالفم و با وقیح نویسی و هتاکی موافقم. بیشتر از هر چیز طرفدار تخیل و خیال بافی و آزادی‌هایی که خیالش را هم نکرده‌ایم، هستم. من تخریب را به نحو سازنده‌ای – کما بیش به شیوة آلمانی‌ها – به کار می‌برم، اما همیشه به یک هماهنگی واقعی و صلح و سکوت درونی توجه دارم