افسانه امبر 4 (دست آبه ران)

بصیرتی درخسان و ناگهان، درست به سان آن خورشید غریب آسمان… همان جا بود…. چیزی در دل نور بود، چیزی که در درون تاریکی و تاکنون به شکلی منیر به چشم می میرد؛ این انگاره بود، انگاره ی بزرگ امبر که گویی آن را بر پوسته ای بیضی شکل در زیر و هم بالای آن آسمان- دریای غریب نقش زده بودند