… و بالاخره کوفه _ چه آهنگ ناخوشایندی دارد این نام ، و چه بار سنگینی از رنج با خود می آورد ! باری به سنگینی همه رنج هایی که علی (ع) از کوفیان کشید …

آتنهٔ رخشانْ‌چشم که بدان ریخت و روی درآمده بود وی را گفت: نوزیکا! چگونه می‌تواند بود که مام تو دُختی چنین اهمالْکار داشته باشد؟ جامه‌های ابریشمین موجدارت، پراکنده و بی‌سامان در آنجا افتاده است و پیوند و پیوکانی تو به

عمق فاجعه را از کلام امام می شد فهمید: من فرزند بسیار عزیزی را از دست دادم و در سوگ کسی نشستم که… حاصل عمرم محسوب می شد. بر اسلام عزیز ثلمه ای وارد شد که هیچ چیز جایگزین آن

کارهای آدم فانی عجیب است. از هرچه که دارد بدش می‌آید، ولی بعد برای همان‌ها افسوس می‌خورد!

من، پدرم و خانواده‌ام در تظاهرات شرکت می‌کردیم. روز یکشنبهٔ سیاه، جلوی استانداری درگیری شد. دخترم که آن زمان پنج شش ماه بیشتر نداشت، به محض حملهٔ تانک‌ها، از دست خانمم می‌افتد در جوی آب و گم می‌شود

حتّی یک روز قبل از پایانِ داستان هم می‌شود با یک دسته نرگسِ شاداب، یک شاخه نرگس، در قلبِ مِهی که وَهمی نباشد، یا زیر آفتابی تند، کنار دریایی خلوت، وسط جنگل، روی پُل، لب جاده، جلوی درِ بزرگِ باغ

هر روز به اهل‌بیت (ع) سلام می‌دادم. می‌دانستم جواب سلام واجب است و معصوم به انجام دادن واجباتش مقید است. می‌دانستم وقتی سلام می‌دهم اهل‌بیت جوابم را می‌دهند

سخت شکوهمند اما هولناک است که باید یکدیگر را وقت مخاطره و تردید هم دوست بداریم، در قعر دنیایی که فرو می‌پاشد و در تاریخی که زندگی انسان پشیزی نمی‌ارزد.

وقتی آبجی گم شد، تازه تعطیلات عید تمام شده بود. اشتباه می‌کنی زن! تابستان معطل می‌ماند تا بهار تمام شود و بعد می‌آید. این دنیا نظمی دارد که هر کارش بکنی روال خودش را طی می‌کند. هنوز یک هفته از

شازده کوچولو دوباره رفت به دیدار گل‌های سرخ و به آن‌ها گفت: ــ شما به هیچ وجه شبیه گل من نیستید. نه کسی شما را دست‌آموز کرده و نه شما کسی را. شما هم مانند روباهم بودید. روباهی بود شبیه

این‌ها همه نشانه‌ی اینه که مخالفت این رژیم با اسلامه، با قرآنه، با عزاداری برای سیدالشهداست. ما حکومت غیراسلامی نمی‌خوایم. ما رژیم اسرائیلی نمی‌خوایم. ما دولت نوکر امریکا نمی‌خوایم. ما نمی‌خوایم زیر بار ذلت زندگی کنیم.

هرگز از زندگی آنگونه سخن مگو که گویی بدون حضور تو، بدون کار تو، بدون نگاه انسانیِ تو، بدون توانِ درگیری و مقاومتِ تو، بدون مبارزه‌ی تو، پافشاریِ تو، سرسختیِ تو، َمحبّتِ تو، ایمانِ تو، نفرت تو، خشم تو، فریاد