بچه‌ها صندلی‌هاشان را دورتادور اتاق می‌چینند و من مثل دکتر هو که با سؤال «شما کدام ارباب زمان هستید؟» همه‌چیز را می‌فهمد، حاضرم شرط ببندم که از روی مدل نشستن هرکدام از این دلقلک‌ها می‌توانم همه‌چیز را درباره‌اش بگویم.

در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت

خاله تاب نیاورد و آمد به‌اعتراض که مهمان‌ها می‌آیند و همه هم سراغ تو را می‌گیرند

وقتی می‌پذيرفت که زندگی‌اش ممکن است روزی پايان يابد، اين احساس که چه بخت و اقبال فوق‌العاده‌ای داشته است که زنده و در عالم حيات است، نيز در او بيدار می‌شد.

همانند کابوی فیلم‌های وسترن بودم که خسته و از گرد راه رسیده قدم به شهری مرده گذاشته است و مدام زیرچشمی خانه و مغازه‌های اطراف را از نظر می‌گذراند و منتظر کوچک‌ترین حرکتی است.

کتری چی؟ چی می‌شد اگر لوله‌اش که بازوبسته می‌شد، بخاری که ازش بیرون می‌زد تبدیل به دهانی می‌شد و می‌توانست با سوتْ ملودی‌های قشنگ بزند، شکسپیر بخواند یا این‌که اصلاً باهم بزنیم زیر خنده؟ می‌توانستم کتری‌ای اختراع کنم که با

هیچ‌چیز جالب و خوبی در عشق یک‌طرفه وجود ندارد. به‌نظرم کثافت است، کثافت مطلق. عشق به کسی که پاسخ احساساتت را نمی‌دهد ممکن است در کتاب‌ها هیجان‌انگیز باشد ولی در واقعیت به شکل غیرقابل تحملی خسته‌کننده است. بهت می‌گویم چه

– سرتو بگیر بالا بچه! ناراحت نباش! دلم میخواد همیشه سربلند باشی. علاقه های دوره نوجوونی خیلی جدی نیست. “از دل برود هرآنکه از دیده برفت” 📚 شب صورتی

قصد و نیت خود را پنهان کنید هرگز هدف و قصد خود را رو نکنید. دیگران را در وهم و تردید نگه دارید. دلیلی ندارد اهدافی که در ذهن دارید، برایشان فاش سازید. اگر آن‌ها افکار شما را ندانند، نمی‌توانند

جان هیچ انسانی را انسانی نجات نمی‌دهد. این خدای تو بود که تو را به زندگی بازگرداند و از میان قافلهٔ تجاری پدرت تنها به تو فرصت دوباره‌ای برای زیستن داد. من و پسرانم جز به فرمان محمد (ص) عمل

در حرم گم شدم که می‌دیدم بین دریای بی‌کران دریا

شاید خودسازی جواب نباشد. شاید جواب، خودویرانگری باشد.