«آه… این فرق می‌کند… عزیز دلم حقیقتش به‌خاطر خیر و صلاح خود تو است! باور کن فقط به‌خاطر خود تو است! من نمی‌خواهم نوید این سعادت بزرگ را به خودم بدهم و قول بدهم که مال تو خواهم بود… برای

پدرم یازده سال پیش از دنیا رفت وقتی تنها چهار سال داشتم. فکر می‌کردم دیگر هیچ‌‌وقت هیچ ‌چیزی دربارۀ او نخواهم شنید، ولی حالا داریم این کتاب را با هم می‌نویسیم. این‌ها اولین سطرهای این کتاب هستند و من دارم

این حرف معذبم کرد. راست‌اش را بگویم، من آن‌قدرها هم مشتاقِ فهمیدن دربارهٔ جمع‌آوریِ مالیات در دورانِ عثمانی نبودم ــ سرِ راهم از مدرسه به خانه این موضوع ناگهان افتاده بود توی سرم. این‌طوری که از خودم پرسیدم عثمانی‌ها چه‌طور

مگه حاج‌قاسم پیر نیست؟! مگه حاج حسین پیر نبود؟! بله! یه سری از همین جنگ‌رفته‌ها الآن کارشان شده از این یادواره شهید به اون یادواره شهید خاطره بگن از جنگ! انگار فقط کارشون همینه! یادشون رفته جنگ؟

برای بریدن نوبه ناخوش را لب پله می نشانند و از بالای سرش بی هوا کوزه پرت میکنند، از صدای شکستن آن نوبه می ترسد و می برد، و یا بی هوا به او کشیده می زنند.

آن روز سرخ، علقمه محراب کوفه شد در دست ابن ملجم میدان، عمود بود

مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت (عج) تا ظهور او می‌باشد؛ زیرا مردن، تنها قطع حیاتِ دنیای چند روزه فانی است، اما بیرون

درِ چادر زن‌ها، فاطمه را صدا زدم. دلم برایش تنگ شده بود. مشغول برش‌دادن پارچه‌های پانسمان بودند. پرده چادر را کنار زد و با لبخند همیشگی‌اش روبه‌رویم ایستاد. باهم دست دادیم. – قربانت شوم، رئوفه جان! چیزی لازم نداری برایت

ملامت می کنندم دوستان در عشق و حق دارند تو بیزار از منی، اما مگر من دست بردارم

اگر نتوانیم با کسی که عقاید مخالف با ما دارد رفاقت کنیم، احتمالاً هرگز نمی‌توانیم مدافع قدرتمندی برای عقاید خودمان باشیم؛ چون نمی‌توانیم به‌طور صحیح درک کنیم چه‌چیزی افراد را به‌سمت عقایدی که ما با آن‌ها مخالفیم هل می‌دهد، و

در این میانه، نامه‌های شخصیت‌های ادبی دوچندان مهم است چرا که گاهی در‌ شکل‌گیری و تکوین تفکر یک شخصیت مؤثر بوده است. گاهی دریچه‌ای‌ شده است تا از چارچوب آن نگاهی به زندگی و جهان شخصی کسی و کسانی بیندازیم؛

کعبه می‌رفت در دل محراب لحظهٔ گریهٔ اذان شده بود