پر گنت (نمایشنامه های بیدگل: ایبسن11 )

در میان شاهکارهای بی نظیر خلق شده در جهان ادبیات، این نمایش نامه ی درام با نام “پر گنت” از یکی از برجسته ترین و تحسین شده ترین نمایش نامه نویسان کشور نروژ، “هنریک ایبسن” به شدت خودنمایی می کند. این اثر با شوخ طبیعی عمیقی به بررسی فضیلت، رذیلت و حماقت های رایج در نوع بشر، در قامت شخصی به نام “پر گنت” می پردازد که یک دهقان جوان و دلربا و در عین حال بی مسئولیت است. “هنریک ایبسن” که این اثر را با بهره گیری از افسانه های فولکلور نروژی با چاشنی تخیل و نوآوری خویشتن آفریده، زندگی رندانه ی “پر گنت” را به تصویر می کشد که ثروت و شهرت را به دست آورده ولی هرگز خوشحالی و شادی را به دست نمی آورد. البته در انتهای داستان، این عشق است که باعث رستگاری “پر گنت” می شود.
با شروع نمایشنامه، دهقان جوان در یک مراسم عروسی حضور می یابد و در آنجا با سولوی، زنی که نهایتا رهایی او خواهد بود، آشنا می شود. هر چند در این مراسم ازدواج، “پر گنت” عروس را می دزدد و بعدا او را در دشتی رها می کند. این نمایش دلگیر با رشته ای از ماجراها که اکثرشان بازتاب خوبی از “پر گنت” به همراه ندارند، در مناطق مختلف ادامه می یابد. بعد از این ماجراهای دلسرد کننده، “پر گنت” پیر و تلخ کام به نروژ باز می گردد تا در آنجا آرامش ابدی را در آغوش وفادار سولوی بیابد.
همچون دیگر آثار “هنریک ایبسن”، این اثر هم سرشار از عرفان و شاعرانگی و عاشقانگی است و خواننده در شخصیت “پر گنت” یک روح یاغی می بیند که همواره در جستجوی یک حقیقت نهایی و دور از دسترس، سرگشته است.