معمای آقای ریپلی

به گفتة منتقدِ ضمیمة ادبی تایمز، هنر پاتریشیا های‌اسمیت در این است که با مهارت تمام طرح و شخصیت‌سازی و سبک را در هم می‌آمیزد و داستان جنایی در اصل به «ابزاری برای افشا و وارسی ژرف‌ترین علایق و مشغله ذهنیتش» بدل می‌شود. از مضامین مورد علاقة او چگونگی احساس گناه است و نیز رابطه‌ای که بیشتر هم‌زیستی میان دو نفر است (تقریباً همیشه دو مرد) که هم به سوی هم جذب می‌شوند و هم همدیگر را دفع می‌کنند. رمان‌های پاتریشیا های‌اسمیت عمدتاً با تحلیل روان‌های رنجور سر و کار دارند؛ تحلیلی که از تصویری کمرنگ از شخصیت روان رنجور آغاز می‌شود تا رنگ‌های تیره و دهشت‌انگیز اسکیزوفرنی پیش می‌رود. آفلرد هیچکاک در سال 1961 فیلمی بر اساس رمان آقای ریپلی به نام «ظهر ارغوانی» ساخت. رمان معمای آقای ریپلی در سال 1957 برندة طومار پلیسی‌نویسان آمریکا و جایزة بزرگ ادبیات پلیسی فرانسه شد.