بچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها آخر روز جست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وخیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند تا آخرین مانده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های انرژی آن روز را نیز صرف کنند. معادل این اتفاق برای بزرگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سالان پس از غروب خورشید، ساخت یا مشاهدۀ درام است، تا جهان در ساختاری فهم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پذیر سامان داده شود. نمایش/فیلم/غیبت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های شبانه، آخرین فعالیت روزانۀ سازوکار بقایمان است. در این فعالیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کوشیم آخرین ته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مانده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های انرژی ادراکی را تخلیه کنیم تا خوابمان ببرد.
در این موقعیت ما به درام روی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آوریم و اگر هم چیزی نباشد دستمان را بگیرد، از هیچ، درام سرهم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم.
-بخشی از کتاب-
سه کاربرد چاقو، نه نمایشنامه و فیلم‌نامه که از مکتوبات نظری دیوید ممت است. این کتاب در ظاهر دربارۀ نوشتن و خاصه نمایشنامه‌نویسی است، اما می‌توان به نوعی آن را مانیفست هنری ممت به شمار آورد، رساله‌ای درباب چیستی هنر و چرایی و چگونگی نوشتن. حکایات، نقل‌قول‌ها، مثال‌ها و مثل‌های متعدد با چاشنی لحنی آمیخته به طنز و آیرونی به متن غنای ویژه‌ای بخشیده است. و از سوی دیگر ممت با بیانی موجز و صریح دست روی واقعیت‌های چالش برانگیز می‌گذارد و مسائلی را پیش می‌کشد که خواسته یا ناخواسته درگیرمان می‌کند.