داستان بلند «رؤیای بی قرار» اثری اجتماعی است که با تمی خانوادگی و درباره مسئله فرزندآوری و ناباروری در میان زوج های جوان تألیف شده است. این داستان بلند از ماجرای ناباروری یک زوج جوان آغاز می شود و تلاش آنها برای استفاده از روش ها و تکنیک های تازه برای فرزندآوری که همگی آنها در نهایت به شکست می انجامد، در نهایت آنها را به سمت مسیر پذیرش واقعیت ناممکن بودن فرزنددار شدنشان پیش می برد.

داستان بلند از چند منظر اثر قابل توجهی است. نخست اینکه این داستان در قالبی کاملاً رئالیستی روایت شده است. با وجود اینکه نویسنده در پاره ای مواقع نشان داده که بی تمایل به یک روایت سانتی مانتال و احساسی و خوش نمک کردن محیط داستانی اش نیست اما او بستر اصلی رمانش را به بیان رئال اختصاص داده است و از همان فصول ابتدایی رمان و شرح بی پرده و دقیق مسیر پیش روی زوج جوان برای فرزندآوری به این وادی پا می گذارد.

از سوی دیگر داستان او از توصیف های قابل قبول و باورپذیر بهره برده است. با وجود اینکه این داستان را باید صاحب ادبیاتی زنانه بدانیم که به شکلی احساسی داستان را به طور عمده برای مخاطبان زن روایت می کند، اما شکل و طریقه روایت در این اثر به شکلی است که برای مخاطبان غیر زن نیز می تواند جذاب بوده و مورد استفاده آنها نیز قرار بگیرد.