مدارا در ادیان ایران زمین

مروری بر تاریخ ایران زمین نشان از این واقعیت دارد که اگرچه گرایش کلی فرهنگ عمومی این مرز و بوم به مداراگری دینی بوده است، از آنجا که حکومت تأثیری مهم در زندگی اجتماعی مردم داشته و دارد، میزان این مداراگری تابع زمان و مکان بوده و از یک سلسله پادشاهی تا سلسله دیگر و گاه از پادشاهی تا پادشاه دیگر، متفاوت بوده است.
با شکل گیری دولت مدرن در ایران، تمرکزگرایی در قدرت سیاسی و پیامدهای آن در نحیف سازی جامعه ی مدنی، دست دولتها در گشایش یا محدودیت دائرهی مدارا و گزینش زمینه های مداراگری بازتر شد. ایدهی برگزاری جلسات هم اندیشی ماهانه، پیشنهاد «مجمع احیای فضیلت» بود؛ مؤسسه ای که در سال 1372 تأسیس شده و از آن پس در احیاء و ترویج نواندیشی دینی کوشش کرده است. یکی از موضوع های مورد علاقه که پیامد نظرسنجی از مخاطبان و شرکت کنندگان در جلسات مجمع مطرح شد، موضوع مدارای دینی در ایران بود. از همین رو از صاحب نظران و اندیشمندان ادیان و مذاهبی که در ایران پیروانی دارند دعوت شد تا دیدگاه های آن دین یا مذهب را مطرح و سپس در بخش گفتگویی هر جلسه، به پرسشها و نقدهای شرکت کنندگان پاسخ گویند که صمیمانه دعوت مجمع را پذیرفتند موبد مهندس پدرام سروش پور از جامعه زرتشتیان، مهندس آرش آوایی از جامعه کلیمیان، پدر جک یوسف از جامعه ی مسیحیان، دکتر احمد فلاحی از جامعه اهل سنت و حجت الاسلام دکتر رحیم نوبهار از اهل تشیع. گفتارهای ارایه شده در جلسات ضبط و پس از آن، متن سخنان هر صاحب نظر توسط خود وی بازبینی و تأیید شد. مجموعه گفتارهایی که در این کتاب ملاحظه می کنید، متن نهایی آن گفتارهاست.