کتاب بچه مثبت مدرسه به دغدغه ها و افکار و رفتارهای دنیای معصوم دو دانش آموز می پردازد که نظام آموزشی حدود سال های دهه شصت کشورمان را تجربه کرده اند. متن کتاب، دلنشین و روان بیان شده است و اکثر عبارات در عین سادگی، حاوی مفاهیمی عمیق است که خواننده را به ادامه خوانش مطالب سوق می دهد. مطالب در ترکیبی از دو قالب طنز و جدی به وضعیت آموزشی مدارسی که این دو نوجوان در آن درس می خواندند پرداخته است.

از امتیازات این کتاب می توان به این دو مورد اشاره نمود:
روایت مطالب به صورت خاطره وار از زبان دو دانش آموز که در بطن حوادث و ماجراهایی درگیر هستند، همچنین نحوه بیان عبارات که به صورت محاوره ای و ساده نوشته شده است.
بچه مثبت مدرسه از زبان یاشار و محسن بیان شده است. یاشار دانش آموزیست شرور و بازیگوش و پر جنب و جوش اما دلسوز و مهربان.
یاشار و محسن با هم دوست می شوند و حوادث زیبا و دلنشینی را می سازند.

این کتاب در قالب داستان، بازگو کننده اوضاع آموزشی سال های حوالی دهه شصت کشورمان است و گویا نویسنده دغدغه های خود را با نوشتن این کتاب، خاطره وار به رشته تحریر درآورده است. از جمله انتقادات او، طولانی بودن، خشک و بی روح بودن کتاب های درسی و عدم انعطاف در رفتار برخی معلمان و ماشین وار برخورد کردن با نوجوانان است.

در ادبیات فارسی کشورمان کتابی دیگر هم قبلاً موضوع نظام آموزشی منتشر شده است، کتاب مدیر مدرسه اثر جلال آل احمد.

یکی از تفاوت های عمده این دو کتاب می توان این دو مورد را اشاره نمود:
مدیر مدرسه، نه از زبان یک دانش آموز که در متن حوادث واقع شده بلکه از زبان یک مدیر به بیان مطالب پرداخته است.
بچه مثبت مدرسه با توجه به مطالبی که دارد هم می تواند مناسب گروه سنی نوجوان باشد و جوانان دهه های شصت و هفتاد کشورمان، چرا که خاطراتی که بیان می کند به توعی نوستالژیک است. با خواندن بچه مثبت مدرسه و حوادث مختلف آن، گاهی خنده و گاهی اشک را چاشنی لحظاتتان نمایید.